رستوران داری و مدیریت رستوران

تعریف موفقیت در حرفه رستوران داری چندان ساده نیست.

زیرا موفقیت از نظر افراد مختلف تعاریف متفاوتی دارد.

عده ای آنرا در داشتن یک زندگی مرفه میدانند و از نظر عده ای حرفه موفق به معنای گسترش دادن کار، خریداری کردن سهام بیشتر،کارمندان بیشتر و ... است.اما علی رغم برداشتهای شخصی از موفقیت، اصول پایه در حرفه رستوران داری هرگز تغییر نمیکنند. در اینجا به 20 عامل اصلی موفقیت در این حرفه اشاره میکنیم:

1) یک تعریف جامع از رستورانتان داشته باشید. آیا میتوانید به وضوح اعلام کنید که رستوران شما چه محیط،چه نوع غذا و چه نوع سرویسی به مشتریان خود ارائه میکند؟ اگر نتوانید این کار را انجام دهید، نمیدانید چه نوع رستورانی دارید و طبعا مشتریان شما هم اشخاصی خواهند بود که نمیدانند چه میخواهند و البته تعداد این افراد زیاد نیست!

2) تیپ مراجعین خود را بشناسید و بدانید از کجا می آیند، آیا مشتری گذری هستند یا ثابت؟ آیا مشتریان ثابت شما رو به افزایش هستند؟ از نظر تجاری محل رستوران شما چگونه است؟

3) محل رستوران صرف نظر از اینکه چه نوع مشتریانی دارد، باید قابل دسترسی باشد.

4) درارائه نوع سرویس و محصولات خود خلاق باشید و ببینید که چه عواملی موجب شاخص شدن رستوران شما خواهند شد.
5) برای خدمات خود ارزش کافی قائل شوید.مشتریان رستوران در حال حاضر بسیار مجرب تر و پرتوقع تر از سابق هستند. امکان انتخابهای متعدد و ارائه خدمات به بهترین وجه موجب میشود تا مشتری با رضایت تمام قیمت پیشنهادی را بپذیرد.

6) بازاریابی هدفمند داشته باشید. مطمئن شوید که بازاریابی شما بر اساس نوع منطقه تجاری، خصوصیات اجتماعی وسنی مشتریان و عادات خرید کردن آنها باشد. راههایی برای اندازه گیری میزان موفقیت هر برنامه بازایابی خود پیدا کنید.

7) کیفیت مناسب غذا را فراموش نکنید. میزان موفقیت شما با آخرین غذایی که سرو کرده اید سنجیده میشود.

8) کیفیت مناسب سرویس دهی هم مانند مورد قبل با نظر آخرین مشتری شما سنجیده میشود.آیا در محیط کارتان مدام در حال صحبت در باره سرویس دهی مناسب هستید یا کارکنان شما به خوبی با معنای آن آشنا هستند و با آن زندگی میکنند؟

9) اجرای بی نقص بسیار مهم است. آیا تمام مواردی که شما برای موفقیت در کارتان در نظر گرفته اید، هر لحظه و هر ساعت روز در حال اجرا است؟ آیا برای اطمینان مدام کل سیستم را بازبینی میکنید؟

10) سعی کنید مشتریان خود را بشناسید و تا حد امکان خصوصیات اجتماعی، خواسته ها و ترجیحات آنها را در نظر داشته باشید.

11) از مشتریان خود نظر خواهی کنید و در از بین بردن نکات منفی و قدرت بخشیدن به نکات مثبت بکوشید.

12) کارکنان خود را از بین افراد مجرب انتخاب کنید و مطمئن شوید که می توانند تا حد امکان مشکلات پیش بینی نشده را حل کنند و به خواسته های مشتریان پاسخ دهند.

13) یک فرمول اقتصادی وواقع گرایانه داشته باشید. آیا درآمد رستوران شما آنقدر کافی هست تا بتوانید قیمتهای خود را به مدت کافی ثابت نگه دارید و پس از پرداخت مخارج، انتظارات مادی خودتان هم برآورده شوند؟

14) صورت غذا باید با توجه به مناسب ترین میزان سود خالص تنظیم و طراحی شود.آیا صورت غذای شما طوری طراحی شده است تا مشتریان را به سمت انتخاب غذاهای گرانتر سوق دهد؟

15) مواد غذایی و ملزومات خود را از بازار و به طور کلی خریداری کنید تا ارزانتر و سریع تر انجام شود.

16) کار متناسب با تقاضا انجام شود.برای موفق شدن شما به نیروی کار کامل اولیه نیاز دارید و باید برای آن هزینه ثابتی در نظر بگیرید.اگر بخواهید از درآمدتان برای پرداخت هزینه هایی که به دلیل برنامه ریزی غلط در استخدام نیروی کار بو وجود آمده اند استفاده کنید، آن را به هدر داده اید. در صورت لزوم در ساعات شلوغ یا مناسبتها از نیروی کار ساعتی استفاده کنید.

17) سرمایه سازی موثر چیست؟ دوره زندگی یک رستوران معمولا 5 سال است. در سال اول شما کار را ایجاد میکنید.در سال دوم و سوم شما کار خود را روی یک روال مناسب اجرا میکنید و در سال چهارم و پنجم شما به حد اکثر درآمد دست می یابید. پس از آن باید از خلاقیت خود استفاده کنید تا برای مشتریان خود عامل هیجان انگیزی در رستوران خود به وجود آورید. به خاطر داشته باشید که در سال اول سرمایه کافی برای پیش بردن کار به مدت حداقل 6 ماه در اختیار داشته باشید.

18) اهمیت تجربه را فراموش نکنید. ورود به حرفه رستوران داری نسبتا ساده است.یک قرارداد اجاره تنظیم میکنید، مقداری مواد غذایی میخرید و تعدادی کارمند استخدام میکنبد. آنچه بعد از این پیش می آید متظمن موفقیت یا شکست این کار است. آنچه نمیدانید میتواند برایتان بسیار مشکل آفرین باشد.اگر در این کار تجربه ندارید،آنرا از طریق شرکت در کلاسها یا با کار زیر نظر یک متخصص مورد اطمینان به دست آورید.

19) در کار نظارت و مدیریت باید با کار درگیر شوید.شما نمیتوانید با نشستن در یک دفتر کار دیگر،یک رستوران را اداره کنید. شما باید حظور داشته باشید،درگیر کار شوید و رهبری کنید. مالکیت بدون حضور مفید با شکست مواجه خواهد شد.

20) برخورد جذاب داشته باشید. هیچ کس به غذا خوردن در یک رستوران خالی علاقه ای ندارد.شما و کارکنانتان باید آنقدر خوش خلق و جذاب باشید تا بتوانید با ایجاد حس مثبت مشتریان خود را حفظ کنید. هرچند که هیچ کس نمیتواند موفقیت شما را در حرفه رستوران داری تضمین کند، اما با به کار بردن این نکات قدمهای بزرگی به سوی موفقیت برخواهید داشت. 

مشاوره و راه اندازی رستوران و کافی شاپ صفر تا صد = ایران شف www.iranchef.com

راه اندازی مشاوره هتل، رستوران، کترینگ، کافی شاپ، فست فود و فود کورت
ایران شف را در گوگل جستجو کنید
www.iranchef.com

اخبار کافی شاپ ها

بانک اطلاعات جامع کافی شاپ ها

آموزشگاه کافی شاپ

آموزش حرفه ای کافی شاپ

کافی شاپ نوشیدنیها

کافی شاپ نوشیدنی های سرد

کافی شاپ نوشیدنی های گرم

کافی شاپ قهوه ها

کافی من

کافی لیدی

اصول کافی شاپ

راه اندازی و تجهیزات کافی شاپ

مواد اولیه کافی شاپ ها

یونیفرم کافی شاپ و رستوران

تجهیزات رستوران

راه اندازی کترینگ

راه اندازی و مشاوره کافی شاپ

نمایندگی کافی شاپ

مشاوره رستوران

آموزشگاه آشپزی

کافی شاپ کجا خوبه

کافه صدف مرکزی

کتاب کافی شاپ

کتاب آشپزی

منو کافی شاپ

منو رستوران

تامین نیروی انسانی

سراشپز

آموزش سراشپزی با مدرک شف

شف

بهترین اموزشگاه کافی شاپ

موسسه اموزشی کافی شاپ

بهترین کافی شاپ

کافه

قهوه

دستگاه اسپرسو

کافی شاپ باریستا

مرکز تخصصی راه اندازی کافی شاپ

مرکز آموزش کافی شاپ

کافی شاپ داری

اسیاب قهوه

روست قهوه

فروشگاه قهوه

فروشگاه کافی شاپ

طراحی کافی شاپ

کافی شاپ چیست

کلاس های کافی شاپ

دوره های کافی شاپ داری

کافی شاپ باریستا

باریستا

تبلیغ کافی شاپ

دکوراسیون کافی شاپ و رستوران

راه اندازی رستوران

رستوران صفر تا صد

آموزش رستوران داری

مجوز کافی شاپ

آموزش خصوصی کافی شاپ حرفه ای

کافی شاپ با ارائه مدرک بین المللی

منو و آدرس کافی شاپ باریستا

تهیه غذا

آشپزخانه مرکزی

راه اندازی فست فود صفر تا صد

راه اندازی کترینگ صفر تا صد

هزینه راه اندازی رستوران

برآورد هزینه راه اندازی رستوران و کافی شاپ

تجهیزات اشپزخانه های صنعتی

مشاوره و راه اندازی
www.iranchef.com/fa-ir/services

کسب مدرک استادی (پروفسور) فرهود زعفری در حوزه مدیریت هتلداری در سطوح دانشگاهی ازآکادمی بین المللی WTG اروپا

فرهاد زعفری هشجین مولف و مدرس دانشگاه هتلداری

واژه پروفسور Professor یا پروفسور تمام full professor از لغت profess (به معنی تدریس کردن) گرفته شده و در واقع صفت فاعلی است که در لغت به معنی آموزگار و مدرس می باشد. با این وجود، این واژه معمولاً در اصل به مدرس دانشگاهی (scholarly teacher) اختصاص دارد و مدرسین و معلمین غیردانشگاهی را پوشش نمی ­دهد. در واقع، معنای کاربردی این کلمه شامل معلمی است که در زمینه هنر یا علوم، از مهارت ویژه ­ای برخوردار بوده و در بالاترین مقطع دانشگاهی مشغول تدریس است.

واژه پروفسور در فارسی معادل "استاد"، "استاد تمام" یا "سراستاد" است. پروفسور یا استاد یکی از درجه‌های علمی برای اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی است و بالاترین درجۀ علمی بین مدرسان دانشگاه به‌شمار می‎آید. یک استاد در یک نظام ارتقای سلسله‌مراتبی، بالاتر از درجات مربی (Instructor)، استادیار (Assistant Professor) و دانشیار (Associate Professor) قرار می‌گیرد و کسی که مدارک مذکور را طی نکرده باشد، نمی تواند استاد باشد.
مربی اغلب دارای مدرک کارشناسی ارشد و گاه دکترا است و استادیار هم معمولاً مدرک دکتری دارد. با این حال، مدرک دکترای تخصص و نه حرفه ای، عموماً پیش شرط کسب مقام استادی یا پروفسوری در دانشگاه‌ها محسوب می‌شود. در ضمن عنوان پروفسور، یک لقب نیست بلکه نوعی شغل محسوب می‌شود که حقوق و دریافتی آن در بسیاری از کشورها نسبت به استادیار حداقل 2 برابر است. بنابراین برای رسیدن به درجه استادی یا پروفسوری، بایستی مدارجی طی شود که جز با فعالیت آموزشی و پژوهشی و فرهنگی مقدور نیست. گذشتن حداقل 8 سال (و عملاً بیش از 10 سال) از فعالیت دانشگاهی آن هم بعد از استادیاری، برای رسیدن به درجه استادی لازم است و بایستی حداقل 4 دانشجوی دکتری زیر نظر مستقیم و راهنمایی استاد فارغ التحصیل شوند. آیین نامه ­ها و مقرراتی است که با محاسبه امتیازات دستاوردهای علمی (مانند کتب و مقالات، دانشجویان فارغ التحصیل شده و سوابق آموزشی) فرد می تواند از یک سطح به سطح دیگر ارتقاء یابد که تمام آنها توسط هیأت ممیزه هر دانشگاه دقیقا بررسی می شود. هیات ممیزه ها معمولاً در اعطای درجه استادی دقت و سخت­گیری بیشتری انجام می­دهد تا مطمئن شود فرد مورد نظر واقعاً شایسته درجه استادی است یا نه.
اعطای درجه استادی از سوی اشخاص و بنا به توصیه شخصی حتی اگر در سمت بالای مملکتی و یا اجرایی یا علمی در دانشگاه باشد فاقد ارزش است و این مدرک تنها توسط دانشگاه و پس از ارزیابی کمیته ممیزه اعطا می شود. اعطای استادی افتخاری در برخی کشورها حتی برای افراد غیردانشگاهی هم رایج است که در ایران متداول نیست. با این وجود، این نوع استادی افتخاری هم توسط یک موسسه یا دانشگاه صورت می گیرد و نه شخص و قانونا فرد بایستی عنوان افتخاری را همراه با واژه استاد یا پروفسور استفاده کند.

بنابراین، پروفسور کسی نیست که تنها از ریش مخصوص آن استفاده کند، پروفسور پزشکی نیست که در خارج از کشور نیز طبابت می کند. پروفسور کسی نیست که رسانه ها و یا هر فرد و گروهی آن لقب را حسب محبوبیت و مقبولیت و غیره به وی داده باشند. با آرزوی موفقیت برای شما معلمان، استادان دانشگاه همکار،دانشجویان و هنرجویان در اقصی نقاط جهان که ما را در این امر مهم یاری فرمودید : فرهاد زعفری هشجین